Το τέλος να 'ναι αρχή ~ song~

Ώρες αμέτρητες μ’ εκείνο που σκοτώνει
η Ιθάκη ίσως βαρέθηκε και πια δεν με καλεί
σ' άγνωστο τραίνο μια ανάσα διεκδικεί
όσα της κλέψανε κρυφά κάποιοι αγύρτες νόμοι.

 Άσωτος δρόμος η ανάγκη που καλεί
ίσως ο χρόνος να την έχει προσπεράσει
μες στα ξενύχτια μου ζωγράφιζα γιατί
o στεναγμός είναι σκιά πικρής οφθαλμαπάτης.

 R Σε ουρανό όλο φωτιά δίχως πουλιά
καίει το πεπρωμένο
σ' άγριες θύμησες ξοφλημένοι καιροί
τα όνειρα ψιθύριζαν το τέλος να' ναι  αρχή.

Σε ό,τι εσύ δεν πίστεψες είχα παραδοθεί
τη φυλακή μου έχτιζα με σφάλματα δικά σου
πώς να αλλάξεις με το ζόρι μια ψυχή
η ομορφιά θα σέρνεται τυφλή παραδουλεύτρα.

Στο πουθενά η έξοδος χαμένο το κλειδί
ελεύθερη κοιμόμουνα όταν ήμουν παιδί
σαν λαβωμένος πρίγκιπας μου φώναζες  γιατί
κορώνα γράμματα παιγμένη η σιωπή.