Όψεις

  Μέσα στο λάθος το σωστό
όψεις αντίθετες
κι ένα γυαλί διάφανο που με κόβει.
Τα βλέπω όλα φωτεινά
 σαν κλείνω τα μάτια.

 Έμπνευση λόγια τυχερά αντηχούν απ’ την πηγή
σαν ρέει αβίαστα στο χρόνο
τυπώνονται σ’ ένα λευκό χαρτί .

 Σκέψεις σε σκούρο φόντο ,
κάπου στο βάθος η ελπίδα που δεν κράτησα.

 Όψεις παντού και οπτικές
 κι οι εκδοχές πληθαίνουν.

Πολύ μακριά δεν έφτασα
όταν φοβήθηκα να προχωρήσω.

 Αδιάφορα περπάταγα  σ’ ένα στενό δρομάκι
δεν χώραγα σ’ αυτό ,αγνάντευα το πέλαγος
το νόμιζα μικρό.

 Τα μεσημέρια ο ύπνος μου γίνονταν ελαφρύς
όταν απ’ το παράθυρο άκουγα τα τζιτζίκια ,
τη νύχτα τρόμαζα να κοιμηθώ
 ήχος κανείς.

 Μέσα από μια αόρατη χρυσαλίδα
διασχίζω  το πλήθος, δεν μιλάω με κανέναν
μόνο ακτινοβολώ την έκφραση στα μάτια των ανθρώπων.

Τους βλέπω δεν  κοιτάζουν
βλέπω κι εσένα που δεν με είδες.

 Τρέχουν να προλάβουν
η επιστροφή ξεχνάει τα βήματα
κέντρο πουθενά
ενίοτε τους χαιρετώ
κάποιους διστακτικά άλλους με τόλμη.

Τα νήματα έχουν γερό σκοπό
ή κόβονται αν προσπεράσει
 ο πόθος που τα τρέφει ;