Φθορά

Δεν διαρκούν ολόκληρες οι μέρες
 χάνονται  μόνες και μισές 
στις φλέβες σταμάτησε να ρέει η προσδοκία
κι ατόνησαν οι αντιστάσεις.


Πορτραίτα με έκφραση οργής
 περιρρέουν σε επιφάνειες ρηχές ,
ως σύμπτωμα μιας άπρεπης κι ανούσιας ηλικίας
όπου η μικροπρέπεια γερά κρατεί,
όταν ακόμη οι άνθρωποι δεν γίναν ικανοί 
να εκπνέουν μεγαλοσύνη 
για χάρη της συνύπαρξης που είναι ιερό δοχείο.


Σε διαμερίσματα φτηνά επέλεξαν να ζουν
χωρίς μεγάλες σκάλες ν' ανεβαίνουν
 και με παράθυρα που ξέχασαν ν’ ανοίγουν,
κλειδώνοντας τα νήματα της ένωσης στα υπόγεια
κι η ατμόσφαιρα να εμποτίζεται αδάκοπα 
με την μικρότητά τους.

  Την διαφορετικότητα  φοβούνται να διαβούν
κι η δοτικότητα δεν βρίσκει οπαδούς  , 
στέκει αυτόνομη  στο μεγαλείο της σημασίας της

μα λυπημένη για την πρόθεση
στο ΔΕΝ να παραμένουν.


 Εθίστηκαν στο λίγο της φθοράς 
συνάμα και της αφθαρσίας
κι η απαλλαγή απ’ τον βρώμικο αέρα 
είναι άρωμα ακριβό που οι εκλεκτοί αντέχουν .


Ίσως δεν έφτασε για όλους
 το αγγελικό καλούπι που αγέρωχο ατένιζε. 
Ίσως να στένεψε απ’ την ευτέλεια των πολλών.