Δεν γουστάρω να ζω μ'αναμνήσεις
όμως δεν βλέπω μπροστά μου δέντρα ,
μόνο δάση καμμένα , κιτρινισμένες φυλλωσιές
που φοβούνται την δύναμη του ίσκιου τους.
Τα λεωφορεία έχουν πάλι απεργία
κι η λεωφόρος ματώνει από τις συνεχόμενες στάσεις ,
δεν έχει νόημα να είσαι εκτός ,εντός
ή και στην άκρη του αποθέματος ελπίδας.
-Αρκεί να υπάρχει ένα
σημείο αναφοράς
να συνεχίσεις ετούτη
την ανηφόρα.-
Η αλήτικη φτιαξιά των βημάτων
που χρεώνουν την ζωή για την αμαρτία της που υπάρχει ,
αυτή η αλήτικη ιστορία με σημάδεψε
κι ακόμη προχωράω .
Δεν βρίσκεις στους κήπους των παραμυθιών μαργαριτάρια
αλλά στους περαστικούς που πίστεψαν
και έφτιαξαν τον δρόμο με την δίψα τους .
Ξέμεινα πιο πάνω από βενζίνη
στην διαδρομή συνάντησα πετρελαιοφόρα ,
όμως γυρίζω πάντα στην αιτία που μ' έκανε ν' ακολουθήσω
ότι το τέλος ίσως να είναι η αρχή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου