Άφησε με να φύγω

Φάλτσα συγχορδία επαναλαμβανόμενης ματαίωσης
πλήκτρα κατευθυνόμενα
δίχως πρωτοτυπία στο αποτέλεσμα.

Δεν προκύπτουν συναισθήματα που με ξαφνιάζουν
μoνάχα ρηχές των δρόμων ανυπέρβλητες στοές

Άφησε με να φύγω
από όρια και ορίζοντες χωρίς το ο
οι κορυφές μαρμάρωσαν σ' αγέννητες λιακάδες.

Εγκλωβισμένη στο ατσαλάκωτο του χαρακτήρα μου
τσαλακώνω την ανεμελιά μιας πεταλούδας

Άφησε με να φύγω
μην με αφήνεις να παραπαίω
στα απομεινάρια ενός διχασμένου αιτήματος.

Αγρύπνια κι αμφιταλαντεύσεις
γδέρνουν τα σημάδια της νεότητας μου
κι έχω ξεχάσει πώς είναι να μην υπάρχεις
για να υπάρξεις.

Μια συντριβή να σέρνεται απ' το ψέμα η αλήθεια
η ελευθερία αιχμαλωτίζεται στη λήθη μιας σπηλιάς.

Μέσα από εσένα επέλεξα ν' απαλλαγώ
τα πρόσωπα γυρνούν στις ίδιες θέσεις
κι η αντοχή μου κρέμεται απ' ό,τι περισσεύει.

Λοιπόν μίλα ,
θέλω να πιστέψω στην συγκίνηση σου,
στήσε με στον τοίχο μέχρι να σωπάσει ο μύθος που θέριεψε ,
να τσακιστεί η τρίαινα του Ποσειδώνα
που με τρυπάει και δεν ματώνω ν' αδειάσω .

Μέσα σε μουδιασμένες θάλασσες
γυρεύω αυθεντικότητα.

Όν ,οντότητα, οντότητες . Ανήκεις.
Πού ; Ανήκω.
Έλα κι έχω αργήσει.