Χρυσόψαρα

Κρυμμενα Ολα
να τα βλεπουμε
καταματα,
ποσο γυμνο το απειρο
και ποσο φυλαγμενο 
Φιλι στην καρδια
σαν Ενα
ροδοπεταλο αλμυρο
μερακι
να θρέφει ευωδιά την θέση της .

Γιατι ανθός είναι
φωνή μπουμπουκιού
φροντίδα θέλει

ν' ανοίγει και  Ν' ανοίγει..

N' ακούγεται ο ήλιος που σωπαίνει
μην τρομάξεις και σβήσεις το φως.

Ωχρα ανατελλει της μνημης
τα χρυσοψαρα
ν ανυψωνεται ο βυθος
θεια δροσουλα να διαπερνα τα πυρρινα
μάτια στα σύννεφα 
φλογίτσες του χορού της κοιλιάς 
στου μαργαριταριου τον αμφαλό 
το οστρακο σπάζει
θρυψαλλα χαραγμενα
απ του βυθου την ραχη να μαθαινεις.

Ποτηρια γεμιζουν αφρο
απο κυμα που ξεκλειδωσε
φιλντισενιο αποσταγμα
κι ασπρος πατος,
αδερφια να τσουγγριζουν
στ απλυτα λιθαράκια της αγαπης,