Φίλησα τον Μάη

 Φίλησα τον Μάη
χάδι ήλιου διαπεραστικού
σε νυχτωδίες απόκληρες
απ' του οργώματος τα πάθη 
τον γεύτηκα στον ουρανίσκο 
μοσχοβολάει δυόσμο από την λαική της γειτονιάς
μάτια αναστύλωσης
μετάνοια στα κεκτημένα από λάθος.
 
Με δοκιμάζει ρούχο αφόρετο
καθαρτικό
προχωράει βαθύτερα
ακόμη πιο μέσα στους κρυμμένους σπόρους
όνειρο και ξαστεριά μου
πρωτύτερα σαν αύριο
χθες που μέλωσε τα τρυπημένα .

Κι αν μάτωσα 
στο παραμιλητό του πλήθους
δικό μου γινάτι

-συγχορδίες λιμαρισμένες
δέρμα βαθύ επουλωμένος απόηχος
άλλες με ξόρκι από μαύρες θάλασσες στον ύπνο -

συνήθεια στο κοτσάνι
αλλοτινή αρπαγή για στύψιμο
τίποτα τώρα
τίποτα
μόνο χυμούς ανατολής
ίσως γιατί τον φόρεσα ολόκληρο
πήρα το ρίσκο , υπάρχει.

  Δέχτηκα
τον θέλησα πολύ αποδέχτηκα
 μετατόπιση της χρυσαυγής 
στο τρίτο μάτι ,
εκτεθιμένες πτήσεις
πρόποση στην εσοχή της άνοιξης
ένιωσα ρίζα μια.