Μακάρια θολούρα

  

    Μακάρια  η θολούρα των ημερών
ίσως να κρύβει κάτι
στα πιο δυνατά φεγγάρια ,
μάτια ανοιχτά δίχως να βλέπουν ,
ακαμψία του νήματος ξανά κουβάρι 
"στένεμα " του απείρου που ανταμώνουμε
χώμα  ασυδοσίας παράχωμα 

 μαριονέτες πλανόδιων μασκοφόρων
εμείς ή οι άλλοι
 κι άλλοι  κι άλλοι
τα πιο σωστά μας λάθη 
κεντήματα στο πεπρωμένο 
ποτέ δεν αυθαδιάζει
ξηλώνει φτύνει εξιλεώνεται.

  Σελήνη τσαλακώσου
να έχω αντίκρυσμα για πόθο
φλόγα ευελιξίας άναψε τα αναπάντητα
μα μην τα μαρτυράς ,
η σιγουριά ζωή σε κλέβει
φέξε κι άκου δυό  ψέμματα κι απόψε.

 Στήνει παγίδες το φεγγάρι
κόντρα σε αυτό που θέλει να φανεί

_ίσως γιατί επεμβαίνουμε στο φως
πριν σκοτεινιάσει
στα κλεφτά πριν σκάσει το υπόγειο κύμα _

το πνεύμα έχει μπέσα σε ό,τι συμφώνησαν
 τα είδωλα πριν προσπεράσουν
 και λαλήσει ο πετεινός.

  Γίνουν σκόνη σκόνη σκόνη
αστερόσκονη
από ερείπια σκόνη πυκνή 

έτσι για να επιμένουμε στο απρόβλεπτο

 στο από Αλλού φερμένο χαλινάρι .