Ας είναι η τελευταία

Η ίδια ενέργεια είναι που έλκει
αυτή της «άλλης πλευράς»
με την διαφορετικότητα να πάσχει
στ' ασθενικά σημεία που ταυτιζόμαστε ,
δακρυσμένη ανάμνηση στην πόρτα μας
κυλιέται σαν ζητιάνα.

Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται
από το λάθος-πάθος,
πίσω απ’ τις παραμορφώσεις
ξοδεύονται πρόσωπα αγγελικά πλασμένα
που έπαψαν ν' αντιστέκονται
στο κάλεσμα της.
Όπως την πρώτη φορά κι ας πέρασαν χρόνια.

Απ’ την ίδια πηγή ξεθάβεται
εκεί που ενώνονται  χαλάσματα
δικά σου και δικά μου
σαν ψάχνουν για τροφή οι παγίδες .

Κολλάς ,είναι  παραμυθένια ,
θυμίζει κάτι απ’ τα δικά σου παραμύθια
εκεί που δραπέτευες μικρός
τάχα να τη φοβίσεις .
Κι ο τρόπος πάντα ξεγλιστρούσε .
Την αναζητάς
το ρεύμα της σε καίει ,
πάλι στάθηκε δυνατότερη από εσένα.

 Ζητάς άλλη μια
και τέρμα γκάζι οι ενοχές.
Ας είναι η τελευταία.
Οικεία η φλέβα της 
ίσως  νικήσεις .
Ξεθώριασες κι εσύ στον χρόνο
μαζί με την χαμένη της ορατότητα .

 Κάποιοι δεν την προδίδουν ποτέ
ανήμποροι ενδίδουν  στη σαπίλα της
και τα καρφιά σκουριάζουν περισσότερο
στοχεύοντας  τους ανυποψίαστους
που ακόμη προσπαθούν
να καταλάβουν τι παίζεται.

 Είναι ταγμένη στο ακραίο
στο μεγάλο σάλτο φίλε.
Γύρνα αλλού το κεφάλι
κάθε που συναντιέστε.