Υπάρχει

Νύχτα
κι η πόλη αδειανή
γεμίζει από το αύριο που ερημώνει .
Το χθες ηττήθηκε δίχως πρωτοβουλία να παίρνει ,
μοναχικές οι μέρες του
βρίσκαν απάγκιο στη σκιά
που ‘βαζε Χ στο όνειρο και μείωνε την αξία.

Τα χέρια μου φιλάνε μια θηλειά
που πνίγει ό,τι χωράει μέσα της
κι ό,τι δεν χώρεσε
απ' τ' αγκαθωτά περάσματα
φαντάζει εφιαλτικό.

Άστο
σιμά είναι ο δρόμος που μακραίνει
και η αρχή κι αυτή φλερτάρει με το τέρμα
του απερίσκεπτου παρόντος .
Λογικά απελπίσου.
Οι άνθρωποι κοιτούν απαξιωτικά
όποιον δεν επιμένει ,
η ύπαρξη παρήγγειλε την προσμονή.

Το σήμερα μαθαίνει να νικά
υπάρχει στον κύκλο που διαγράφει μια τροχιά
υπάρχει στο θέλω που ανοίγει τα φτερά.

Υπάρχει το πριν και το μετά.
Υπάρχω κι εγώ που πήρα κι έδωσα πολλά.
Υπάρχει κι ό,τι δεν πίστεψες
κι εκείνο που σ' έπεισε ίσως να μην υπάρχει.