Άλλοθι

 Με μια ξεκούρδιστη κιθάρα
παίζουν απόψε οι νότες ,
το ταβάνι χαμηλώνει
ο τοίχος ξεβάφει πετώντας μπογιά
θέλοντας να χρωματίσει
τη ζαρωμένη μούρη μου
που τα ‘παιξε χωμένη στην κλειδαρότρυπα
φαντάζοντας την πόρτα ν'ανοίγει 
κι οι σκέψεις να ορμάνε να με λιώσουν.
Μόνο αυτές μπορούν να μ' αφανίσουν
κι ας φτιάχνομαι ότι απ' τους άλλους απειλούμαι.
Εμένα  καταδιώκω.
Το υπόλοιπο είναι κατασκεύασμα ,
άλλοθι του εθισμού μου στη φυγή.
Δεν γίνεται να ισιώσω σήμερα
πάλι θα βλέπω με τα μάτια μιας άλλης οντότητας.