Αθέατα ταξίδια

Ένα κλεμμένο πρωινό 

 ξεφόρτωσα τον ναυαγό

ζητώντας του να με οδηγεί

 σε ποιά ηλιαχτίδα να διαβώ 

ποιά σύννεφα ν' αφήσω.

Σταμάτησα  σ' ένα σταθμό 

 αρχαίας  Ατλαντίδας 

στα δαχτυλίδια καθρεφτίζονταν το φως

 της  σκοτεινής αχτίδας  .

      
Μόνη μεθάω τον καιρό

φωνή να σ' αντικρίζω ,
    τα ίχνη μου ψάχνω  βρω 

τις θάλασσες  που ατένισα 

 κι έπαψα να ορίζω.

 Τον γαλαξία κέρασα 

το άνθος μου το γέρασα 

μ' έναν αγέννητο καημό  

που μου κεντάει χρόνια.

Πόσο αλλάζει αυτή η ρίζα 

να σβήσω την εικόνα μου 

 να βάψω  άλλη κορνίζα

στα φανερά  να τραγουδώ 

τ' αθέατα ταξίδια

που κρύβουν  τη σφραγίδα.