Τσιμπιδάκια ευνούχων

  Παραπατάω στις μύτες των ποδιών

μην τύχει και πατήσω ψέμματα
μεταμορφωμένα σε κατσαρίδες
συμπαράστασης .

Με πιστεύουν.

Ξυπνάω με ίλλιγγο γύρω από πτώματα
παραμυθιασμένη δήθεν για το αποτέλεσμα.

 Ζητάω  αυτός ο έρωτας να στυλωθεί
 με το κεφάλι στο χώμα

 ερειπωμένα δώματα
-όλο και κάποιο ηρωικό στοιχειό θα πεινάει
για ενοικίαση-   

 ευάερο ευήλιο ας γίνει το εύρος της αναστύλωσης

μην αναποδογυρίσει ξανά το πεπρωμένο

και μας κεντήσει σταυροβελονιά στο έγκαυμα του σύμπαντος 

-άναρχη  συνουσία με δικάζεις
εκσπερματώνοντας με αυτόν τον άλλον -

Τις νύχτες στήνει ποντικοπαγίδες

τις μέρες  φαγωμένο το τυράκι 

μισώ τα ποντίκια όταν παρεμβαίνουν
οίκτος αποδιοργάνωσης
σε ότι καλό έχει απομείνει στην ψυχή
σε ποιόν προβολέα κοιτάς;

 Να τον σβήσω ;

Πώς;

Κλονίζεσαι σε μεταχειρισμένη αλυσίδα
δεν το σκάει η φωνή προνύμφη  από τον κρόταφο
ούτε στον πιο βαθύ κατακλυσμό
να ενωθεί με πεταλούδες στον αμφαλό .

Τάξε τα έρμα στο έλεος μιας αρπαγής 

σαν φούσκα ακαθαρσίας μας τρυπάνε

τσιμπιδάκια  ευνούχων. 

Πώς κούμπωσε τόσο οικεία η μοίρα του

σε αυτόν τον δολοφονικό καθρέφτη

ο γκρίζος της συγγένειας οπλισμός

η  χρόνια χαμένη εκπυρσοκρότηση
στου ήλιου την ραγισματιά.