Στέρνα 28-8-16

Μαρτυρα μου μια θαλασσα
αν ειναι μυστικο
που πνιγηκε
εστω σε στερνη σελιδα ποιητων
την στερνα

-της μονακριβης ερωφλεγους πηγης
το μερακι να ανταμειφθει
της φλογας της το γεμισμα
με κοκκους χοντρο αλατι κλειδωμενο
προσαναμμα σε σπιτια ελευθεριας -

τοτε να εκτυπωθει  της σταχτης το αναφιλητο
διατριβη στο ασεινηδητο κυμμα
κι ενα ματσακι ποδοπατημενης φωλιας
σε λασπη αθανασιας ,
στιχος και θυμιατο
οι αγκυρες των ματιων σου
εξοριστοι γδυτες  δεσμιων τοπων.

Τι με τυπωνεις σαν ομηρη φλεβα
σε βαμπιριων τον θορυβο
ακομη επωαζονται οι ρουφηγμενες χαρακιες

-αν μη τι αλλο τεντωθηκα και ηπιες
απο τα κερασμενα σου -

ρωτα τις ουρανιες κολυμπηθρες
αν εκτοπιστηκα στης βουτιας το λαδι
μες στις παλαμες των Θεων τα γραμματα*

γραμματοσημο σε φακελο διχως παραληπτη
κι ολο ρωτουσα τον ταχυδρομο
τις νοτισμενες κουρτινες εστιβα
αν σπαρασεται μια λεξη και για εμενα
 συνορων ανευ.

Στο δαχτυλιδι του παροντος συννεφου
αλητευει η βροχη μου
ομοιο στο ομοιο με προσημο αρνητικο
ετσι κι αλλιως θα δυσει
αιωνια ανατολη της αστραπης
σε κανακευω
κι ας μου μαθαινεις τις πραξεις
απ τα τελειωμενα κοντρα στο αρχικο πεδιο .

Αναποδογυριζω
τα φυκια πρασινιζουν ουρανο
απο τα ξυπολητα πελματα της ανασκαφης ,
εκλαμψεις
φυση μεσα στη φυση
στου βυθου την προσευχη
σεινηδητη διακλαδωση σπαρμενη
ουρανια τοξα.