Αναπόσπαστο σημείο ο
βυθός από το βάθος
το όνειρο απ' την
δίψα,
το εμπόδιο από το
παραπέρα
-το άλμα από την
υπέρβαση-
ο περαστικός από
το σήμερα που έγινε χθες
-το τώρα σκέτο-
Μια κουκίδα η ζωή
στο αιώνιο της πέρασμα
γύρω της προβολείς
τα σκούρα στίγματα ,
με πρόλαβες πρίν ξεψυχήσει κι η πιό όμορφη ανάμνηση
ή έτσι για λίγο πίστεψα.
Πρόλαβε όσο θα σμίγουν γέφυρες
ή έτσι για λίγο πίστεψα.
Πρόλαβε όσο θα σμίγουν γέφυρες
και η ιστορία θα τριγυρνά ακόμη ,
φεγγάρια θ' αναζητούν
το φως μέσα στον κόσμο
σαν μια μετάληψη
προγονική το βιός τους ν'ανταμώσουν.
Ο ουρανός μια ασπίδα εκούσιας πληρότητας
όταν με καταπίνει το βλέμμα σου,
μια ηδονική σιωπή
που τελειωμό δεν έχει.
Ορμητική βροχή που
βρέχομαι ο ερχομός σου
κι οι άγονες γραμμές τρυπάνε το κενό.
κι οι άγονες γραμμές τρυπάνε το κενό.
καλοκαίρι 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου