ο άλλος μέσα μου ίσως να είσαι εσύ

 Ίσως δεν έχει νόημα μα βρίσκεσαι παντού

σαν ούριος άνεμος που γδύνει την ψυχή μου

δεν βρίσκω ήχο να κρυφτώ σ' ακούρδιστη χορδή
τα εύθραυστα πεδία μου τα γκρέμισαν οι τοίχοι.

Σκιές αλύτρωτες στο βλέμμα ενός παιδιού

πώς να ξορκίσεις τον εαυτό που άφησες μισό

η αιτία κόλλησε ξανά σ' ένα γρανάζι

κι οι δαίμονες καραδοκούν το επόμενο φευγιό .

  Φως δρόμος ακριβός ο φίλος κι αδερφός

σκιά φιδιού ντυμένη στ' άσπρα η Χιονάτη
ματιά που δένεται σφιχτά σ' ένα γινάτι

ο άλλος μέσα μου φιλί κι οφθαλμαπάτη.

Τα νήματα με σπρώχνουν μακρυά απ' την ανάγκη
η λογική κι η τρέλα μου ματώνουν την στιγμή
ο κόσμος σε καταστολή υμνεί νεκρά πεδία
κι εγώ όσο αφήνομαι αλλάζει η ιστορία.

Σε μια σκηνή με φέρνει βόλτα η ζωή 

οι σφαίρες κάλπικες μυρίζει  καλοκαίρι

η φλόγα αυτή γεννήθηκε να γράψει εποχή
όλα για όλα θα παιχτούν σ'ετούτο το χαρτί.