Κι άλλη μορφή

  Η νύχτα καίει ασφυκτικά γυμνή

δεν δύναμαι ν'ανοίξω τον διακόπτη
της οθόνης του γήινου κάλλους
που βάλθηκε να μ'απογυμνώνει ,
ξέμπαρκη μες σε λιμάνια σκυθρωπά
με της ψυχής  τον περίσσιο φόρο ν' ανακατεύομαι .

Εικόνες άλλων κι εκείνων κι αυτών
ξυπνώ στην απουσία τους
κι άλλη  μορφή επεμβαίνει στο τσαλάκωμα της λήθης.

Με συντετριμένες υπάρξεις
πώς συγχωνεύεται το πνεύμα
πώς διανθίζεται η εξέλιξη;
Γιατί κρίνω ;
Γιατί με κρίνεις;

Κι άλλη μορφή δένει την μούσα της αβύσσου.

Μακάριες επιστροφές 
μα άκαρπες συγκυρίες,
σαν χελιδόνια που ψάχνουν τις  φωλιές τους
κι εκείνες έχουν σπάσει.
 
Σε όσα πεθύμησα να ξαναγεννηθώ

σκόνες και δάκρυα με σβήνουν απαξιωτικά

γιατί τα χρόνια μου κοιτάζουν την αυγή

μα εγώ λένε τους κλείνω τα μάτια.