διχάζεται η αλήθεια

  Αυτά τα μάτια δεν μπορώ να τα ξεχάσω
στη διαδρομή θα μου χαράσουν το σημάδι
μέσα μου  άναψε φωτιά  να ακροβατώ σαν χάδι
ένας ιππότης με κρυμμένη μαεστρία
στέκεται  πάνω σε γυμνό σκαλί.

Μύριζαν φως τα γιασεμιά στο δρόμο εκείνο
που διασχίσαμε μαζί στα σκοτεινά
εσύ φοβόσουν μην προδώσεις
 τα σπασμένα σου γυαλιά
κι εγώ διψούσα για φεγγάρια προδωμένα.

 Τελειώσανε τα ψέματα
άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου
όσα δεν είπαμε βαθιά θα καρφωθούν
στο φως σου και στο φως μου
 η αλήθεια θα γερνά
 και τα παιχνίδια όνειρα δικασμένα.

Μονολογούσα κι έτρεχα
σαν αστραπή να σε προλάβω
για μια στιγμή στο κοίταγμα σου να χαθώ
το τραίνο αυτό είχε ξεχάσει να επιστρέψει
μια αφορμή ζητούσα απ'τον εαυτό μου να κρυφτώ.