Εσένα

Πάντα
παράλληλα θα περπατάς
με πλάνα μάτια θα κοιτάς
την άβυσσο που αγάπησες
και άφησες να φύγει.

Το χθες
σταμάτα να ρωτάς
αν σ' ανταμώνει εκεί που πας,
ζήτα στο σήμερα τ' ατέλειωτα
διάφανα ταξίδια
και μάθε εσένα ν'αγαπάς.

Με σκέψεις αγνές
κλείνε τους πόρους
στον βρώμικο αέρα.

Σαν όμως οι καιροί
γίνουν δύσκολοι
να ξαναλές

"ό,τι κι αν γίνει,
εγώ πηγαίνω σ'έναν κήπο ομορφιάς".

Δεν φοβάμαι τις πύλες
απ' την μοίρα ορισμένες.