H εικόνα ετούτη με ξεπερνάει
πόσο με θέλγει να με οραματίζονται οάσεις
που προσκάλεσα
να ταυτοποιείται στα γήινα η επιθυμία
να εισέρχομαι σε ιερά και όσια
γρίφοι να με κερδίζουν , να χάνω , να λύνομαι
να ενσωματώνομαι σε κρυστάλλινα βασίλεια
αναιρώντας.
Η ομορφιά μες σε λευκές κουρτίνες ξηλώνεται
να κυττάζουν όσοι ζήτησαν παραδομένοι
κρυμμένη
συλλέκτες παρθενικής αγνότητας
κι ας μην μοιάζει καλοκαίρι εξ ορισμού
μες στο κουκούτσι απ΄' το καρπούζι ,
χτυπάει η καρδιά στη θάλασσα
αρκεί
να υμνώνται τα ευαγγέλια
κι ας λένε ό,τι θέλουν τα ρολόγια
προσκυνητές σε οθόνη χιλιοειδωμένη
στα σύμπαντα.
Όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες
το σήμα το από αλλού φερμένο
όντας η φλόγα ολονών
καίγοντας τα φθαρμένα
ας κοσκινίζει τ'άφθαρτα μες σε χρυσά περβόλια
οι καλαμιές θροίζουν
θείο αεράκι να δραπετεύει το ασυνείδητο.
Σαν σε χαράξει το χρυσαφένιο ονείρεμα
δεν έχει γυρισμό σε νέφη που δηλητηριάζουν την παλέτα ιερουργιών,
ναρκίσσα προπαγάνδα , τυφλή αγύρτισσα
εξαργυρώνεις κολασμένων ουλές κόντρα και λησμονιά μου
χαρμόσυνα μυστήρια σε πίνακες του Van Cogh .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου