Απουσία

  Ω απουσία
αδερφικό συναπάντημα
ωδή στην αιμοβόρα σκλάβα,
ηδονή του Πολύφημου
δειλή πανωλεθρία του αυθεντικού,
του απαίδευτου οίστρου
κεράκι σβηστό ,
μην το ζορίζεις να τραφείς από την σήψη
πέρα από την μάσκα γνέφει η ψυχή.

  Δεν θρέφει τα πορφυρά η υποτίμηση ,
δεν εξυψώνεται έτσι το Είμαι
βαλτώνεις στην παγωμένη λίμνη
που ο ψευδής εαυτός σου στήνει
βγάζει την γλώσσα σαν βδέλλα
υμνώντας το κενό .

Χάρισε τον ,
χάρη σου έκανε για όσα απέκτησες
για όσα αφήνεις.

 Όσα από ετούτα πίστεψα τα ευγνωμονώ
στην Έκλειψη τους.

 Μες απ' αυτό το χαοτικό θεριό
ό,τι κατακρίνεις αυτό έχεις γίνει 

- κάποιοι κόμποι δεν λύνονται αν δεν τους σεβαστείς
ίσως γιατί είναι Αλλού ταμένοι -

στης αυλής τα ξερόχορτα πανηγύρι κάλπικου άστρου
ρημαγμένο φιλί στην καρδιά
δόνηση ταραγμένη μήπως φανείς ,
μην σε προδώσουν  οι χειρισμοί σου
έτσι όπως κακοποιείς .

 Άλλαξε τους σε χρησμούς
χρήσιμη οντότητα.