Τα μελανια

   Δεν γινεται να ζεις μεσα σε τοσα ποιηματα
ουτε να με ζωγραφιζεις 
καθε που κλεινομαι στα εξωφυλλα
των μεσα μου ρωγμων κι αντικρυ.

Θα σε δαγκωσουν οι λεξεις
η ματαιοτητα  να ξορκισεις τη λαγνεια
την κολαση της ακινησιας στις σελιδες ,
κι ετσι απλα
περηφανες που σε εγκλωβισαν
σκιζοντας το φορεμα σου με τα νυχια τους
χυνοντας το μελανι στα σκελια
θα σε χορτασουν τα αφθαρτα της αβυσσου.

___Η ιστορια δεν χωρα
 αλλα φτερουγισματα ερημων σπουργιτιων._

Φωναζει: ξεσκιστε τις κατειλλημενες θεσεις.

 Εκεινη τη στιγμη ισως αναρωτηθεις
αν εζησες
γυμνη μπροστα τους
η αν ηρθε η ωρα
 να πεθανεις προδομενη.


Τα μελανια ειναι δηλητηρια 
κακοποιουν σαν δεν ενδιδεις στις διαπραγματευσεις ,
τον νου σου .


   Μα και ψυχες που γεννιουνται ξανα 
  σαν βρισκουν Θεση.


  Την θεση απο Θεωση.