4-11-15


γιατι η ζωη θελει ν'αφουγκραζεσαι την καθε στιγμη 
 μεσα απο νοτες μεσα απο οτι γυμνο κι αβεβαιο
 Υπαρχει 
 την ωρα της συλληψης
να ρουφας με λυσσα την σταγονα της βροχης
σαν μελι που λυτρωνει
σαν βαθος που ανασταινει τα σκορπια
κεντημενη ταυτοτητα σε φρεσκο μελανι
-αποσταγμα μυσταγωγιας -
κι επειτα κολυμπα στο βαπτισμα
κι επειτα σιωπη , κοκκινος ουρανος
μεταληψη
βρεγμενες φτερουγες , αιμα ζεστο
και ξανα η μουσικη που λιωνει στα σπλαχνα
το προηγουμενο λεπτο χαθηκε γα παντα
ακούς τι εμεινε ; ~