άτιτλο 20 -09-2014 Ροδοπέταλο

  Κέντημα επανάστασης υφαίνει τον δρόμο
ξηλώνω να σε φτάσω ,
φλογισμένο σούρουπο σε φέρνει στα μαλλιά μου σαν χάδι ,
φυγή στην νύχτα με το φεγγάρι μωρό
δροσιά στους έρημους κήπους σαν μου κρατάς το χέρι ,
καπνός και πουθενά
να μην νιώσω πως μεγαλώνεις
πώς ημερεύεις στο στήθος μου σε ώρα  καταιγίδας.

  Στο σύννεφο θα στηριχτώ
σε πύργους με αλυσοδεμένα φτερά ν' απολογηθώ ,

 να συγυρίσω το αίμα
-να πιώ έπειτα βροχή να ξεπλύνει τα σπλάχνα
με ροδοπέταλα να σε τυλίξω να έχεις τύχη εκεί έξω στα τείχη -

  Χορεύω στη λήθη , 

αυτή με πίστεψε δίχως να προδώσει τα πέπλα

που κατέθεσα αλήθεια στο ψέμα να είμαι .

  Μαζί τα σμιλέψαμε στην σπηλιά

όμως εσύ το σκας απ' την χαραμάδα με αλαζονεία και χάνεσαι ,

τραβάς την κουρτίνα , άπιαστη αποστολή
μόνο με πίκρα λες σε ανασταίνω.

 Ως πότε θα με ξεγελάς φορώντας τα χρυσά σου γοβάκια

 γι' ακόμα μια παράσταση
πότε θα γυρίσεις να με κοιτάξεις άνευ όρων ;