Όχι άλλα φυλακισμένα χρώματα
μονάχα της ψυχής σου το λευκό να βλέπω .
Ψεμματα.
Τα ροδοπεταλα κατω απο τον παγο λαχταρω να επιζησουν.
Μπουμπουκια ευγνωμοσυνης
και μια συγνώμη λιωμενο χιονι στις χουφτες
για το λιγο που σβηνει στην ανασα .
Μαντισσες θυελλες με κυνηγουν να κλεψουν τον χρησμο ,
σαν δηλητηρια ξαποσταινουν στο αιμα για μια νικη οφθαλμαπατης .
Ενοχα τριανταφυλλα θελουν να μου τα παρουν ολα.
Να ξεριζωνα τ' αγκαθια αυτου του οιστρου μασκαρα
στηνουν στρατοπεδα θυσιας
μες στην αγκαλια που λατρευω , την πιο ιερη .
Η πιστη μου ειναι και τα ματια σου .
Ετουτο το λευκο ειναι παρανοια
ανυπαρξια σε πραξεις κακιστου εργου ,
σκηνες ματωμενες απο κομμενα χερια και κυκλους
που δεν κλεινουν ν' ανοιξουν .
Θαλαμοι ψεκασμενου τρομου
μαρμαρωμενο βλεμμα της ηττας ,
στεφανι απο ψευτικο ηλιο στο μετωπο .
Να, μια απειλη αγνοτητας στο στηθος .
Τολμας ;
https://www.youtube.com/watch?v=KmzFDEu2RoA
9-03-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου