για μελωδίες που ξεψύχησαν στα πλήκτρα από την σκόνη
που ρήμαξε ακόμη και την φαντασία μου.
Λαθραίος επιβάτης σε τελωνεία νεκρής συνείδησης
ξέμεινα όχημα ελλατωματικό ν'απολογούμαι για τα κυβικά μου.
Σου έχω μιλήσει για την αφάνεια του φαίνεσθαι
μιλάω για να μιλήσω κι ας μην έχω τίποτα να πω.
Για το κενό της ανώφελης εξωστρέφειας ;
Για εκείνους που πασχίζουν ν' ανιχνεύσουν την ευγένεια
στα πέπλα της ματαιοδοξίας του κόσμου
μα διαψεύδονται σε κάθε δοκιμή
απ'τις αράχνες του εγωτικού συρμού.
Για τις ιδανικές φωνές που διεγείρουν το πνεύμα μου
όμως ατύχησαν να εξειδανικεύσουν τα δανεικά μου όνειρα .
Σου έχω μιλήσει για οδύνες
που δεν συνθλίβονται με θεατρινισμούς
φωνάζουν συνεχώς υπέκυψε .
Σου έχω μιλήσει σε ανύποπτη στιγμή
ανεμοθύελλα σ' άγριο χορό η σιωπή
κι ο μαρμάρινος οίκτος
απόσταγμα γλυκόπικρου οίνου σε ώρα εξορίας.
Για την ψευδαίσθηση του συμπεράσματος
που όλο φλερτάρει την ανατροπή.
Για το σώμα που αυθαδιάζει στην αιτία .
Είμαι υπόθεση τυχαίας αυτοπραγμάτωσης του μη πραγματικού
-ποτέ δεν εννοούσα ό,τι έλεγα-
πάντα υπονοούσα κι εκεί ήταν το σφάλμα ,
μια θαλασσοταραχή από την μέρα που κατάλαβα.
Δεν έχει τελειωμό ο δρόμος της συνύπαρξης
σ' ένα χαρτί να κρύβεται το γράμμα απ' το είδωλό του.
Δεκέμβριος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου