Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Η λάμπα


                                                       

 Αυτό το αναμμένο φως της λάμπας
εσωτερικά της σκάλας
του χτισμένου από σπάνια πέτρα σπιτιού
μαγεύεται και παραμιλά
κάθε που την ανεβαίνεις.

  Αχνοφαίνεται το μυστικιστικό παράδοξο
του πνεύματος
προσδίδοντάς της αγιοσύνη
μέχρι το τέλος
αυτού του μακρινού διαδρόμου.

   Σε όποιο δωμάτιο  τοποθετηθεί ,
η ανατολή του ήλιου
-αφοσιωμένη σύμμαχος του πεπρωμένου-
παραδίδει ανοιχτά τα χαρτιά της σ 'εκείνη.
Το γυαλί της καθρεφτίζει εσένα.

 Ζωτική χαρακτηρίζεται
η ακτινοβολία της
από τις υπόλοιπες γωνιές του σπιτιού
περνώντας την πόρτα της μόνιμης συμβίωσης.

3 σχόλια:

Unknown είπε...

αναυδη!!!

vivi είπε...

Ειρήνη μου,τα λογια και οι λεξεις ειναι φτωχες να περιγραψουν το αστειρευτο ταλεντο σου!!
Η ίδια λάμπα, τα μεσημέρια ,
βυθίζεται σε κόσμους
που την ταξίδεψες ,ανυποψίαστος,
από βραδίς.
τελειος στιχος!!
με συνεπηρε ,ευχαριστω για το ταξιδι

Αναγνωστοπούλου Γεωργία είπε...

Δν εχω λογια ν τ περιγράψω!!
Αληθεια!!!