Αλμύρα

 Άφησα τη  μέρα στη μέση
να κυματίζει απαλά
δίχως να γευτώ
την αλμύρα που δάκρυζε
καθώς μ'έβλεπε ν 'απομακρύνομαι .

 Τα πρωινά
όταν τη σκέπτομαι
μοιάζουν τα χρώματα της
ν 'αλλάζουν σαν χαιρετισμός
στο καινούργιο καλωσόρισμα
της ανυψωτικής πνοής .

Τότε τα σύννεφα βυθίζονται
στις πόρτες του ουρανού
 κι αρχίζουνε χορό.

Το νερό της λήθης
εξατμίστηκε στο σκοτάδι
καθρεφτίζοντας στον ήλιο
την εικόνα ενός παιδιού
που τρέχει  μ' ελπίδα
να προλάβει το ξημέρωμα.

Του παιδιού που αποφασίζει
 να μαζέψει το φρέσκο αλάτι
που θα ξεβγάλει ο  αφρός
παρέα με το κύμα
που συνεχώς δυναμώνει.