Ουράνια λήθη

  Στάλα ν' ανοίξουν μάτια οι σπόροι 
οι ωκεανοί στράγγισαν γνώριμους τόπους πυρετού
λακκούβες ξέβρασαν τα πορφυρά μαχαίρια,
σφαχτήκαν οι αρτηρίες της γης.
  Τώρα μιλούν  διορατικά ρυάκια σε χρόνο αδιαίρετο
κι εδώ οι φωνές βγάζουν κλαδιά
σαν οπτασίες περίτρανες ν' αναστήσουν 
θησαυρών κρυψώνες
όταν οι λόγοι μαραθούν σε  ορθανοιχτα μπουμπούκια.
Ήσαν βαθιές οι αφορμές υπέρβαση κι ανία 
στα εναντιωμένα.
   Χέρια παραχωμένα ανάβλυσαν νερά αβαθούς πηγής
σκιρτούν στα αγγίγματα,
ριζώνουν σε ουράνια λήθη
πριν απ' τον κόσμο και μετά την μουσική