Κάπου στη μέση

   Κάπου στη μέση συναντώνται κι αναπνέουν όλα ,
στο ξάγρυπνο βλέμμα του ήλιου
στην ευχή ενός παιδιού που ανασταίνει τις πιο τυφλές ελπίδες
σαν δεν συνθλίβονται  στα δόντια ανταριασμένης χείμμαιρας

στου κάτω κόσμου το αναίσχυντο προβάδισμα .

  Κι ετούτα τ' αγκάθια τρυπώνουν σε ραγισμένες συνειδήσεις
 σπέρνει ο άνεμος φωτιές απ' τα τραγούδια που έσβησαν ...

 Άδειες φωνές στο γύρο του θανάτου 
σπασμένη άγκυρα απάγκιο σε ξόρκια  
 δίχως την ψίχα που έδινε τροφή σε χέρια ενωμένα ,
μονάχα αντίλαλος από αγάπες δανεικές 
ψάχνουν τι απέγινε ο μύθος του βουρκωμένου καραβιού.

 Και το ξημέρωμα δεν έρχεται ,

 βυθίζεται στα ματωμένα στάχυα ακυβέρνητο και μάταιο.
 Ίσως.

 Στη μέση 
στο παρόν που έχει τιμήσει το παρελθόν

κι η λήθη πήρε τα κόκκαλα της πίσω,

στο κέντρο οι ψυχές σφιχταγκαλιάζονται
γίνονται ρίζες  ιερής αποστολής 
μαγεύονται τα στάσιμα νερά από τα μάτια που άνοιξαν
τώρα μιλάει η καρδιά.