Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Πρόλαβε

  




Αναπόσπαστο σημείο ο βυθός από το βάθος
το όνειρο απ' την δίψα,
το εμπόδιο από το παραπέρα
-το άλμα από την υπέρβαση-
ο περαστικός από το σήμερα που έγινε χθες
-το τώρα σκέτο-

Μια κουκίδα η ζωή στο αιώνιο της πέρασμα
γύρω της προβολείς τα σκούρα στίγματα ,
με πρόλαβες  πρίν ξεψυχήσει κι η πιό όμορφη ανάμνηση
ή έτσι για λίγο πίστεψα.

Πρόλαβε όσο θα σμίγουν γέφυρες
και η ιστορία  θα τριγυρνά ακόμη ,
φεγγάρια θ' αναζητούν το φως μέσα στον κόσμο
σαν μια μετάληψη προγονική το βιός τους ν'ανταμώσουν.

Ο ουρανός μια ασπίδα εκούσιας πληρότητας
όταν με καταπίνει το βλέμμα σου,
μια ηδονική σιωπή που τελειωμό δεν έχει.
Ορμητική βροχή που βρέχομαι ο ερχομός σου
κι οι άγονες γραμμές τρυπάνε το κενό. 

                                                                                     καλοκαίρι 2012
  

Δεν υπάρχουν σχόλια: