'Ολα

Κι αν είναι 

απ' όλα μια πλοκή
ξεχυλωμένο νήμα αιθέριο
 γέφυρας ασωμάτων κρίνων
δεν μυήθηκαν στην σάρκα
μια άκρη εδώ μια εκεί
ξέφτια γυμνόσπερμα ακτίνες θρέψης
απόκοσμη ευωδιά
ηλιοτρόπιο στην μήτρα Γη το Μάτι
και μια ξεπέτα τύχη
ψαχουλεύει την αύρα
για ενσάρκωση στην ώρα της αγάπης.

Ταιριαστό μα δεν φοριέται
ανήμερο
Ουράνιο στο σώμα,
ακροβατεί ασυνείδητα
στον μακρινό καθρέφτη
κι ας είχε κάποτε τα πάντα δει
σε άλλη προτομή
 φουρτουνιασμένης σύμβασης

_εκστατική απαρτία
σκλάβωσαν την λήθη
ασμίλευτα ήθη
κι άγρια απήχθει _

Τώρα είθε η ώρα
Όλα
απρόσμενα διαφαίνονται
εντάσσονται σε δείπνο μυστικό
δια τάσονται έξω από την φλέβα
συν τάσονται στης Βηθλεέμ το άστρο
ως τα κεριά που καίνε
απενοχοποιημένα κλωστές αναλγησίας
αφίξεις του ευ τομής,
καπνός που διαπέρασε την κάκωση
στο μεσοπλεύριο οστό της Εύας ,
απείθαρχο μήλο της δαγκωματιάς
κρυστάλλινος απόηχος της ήβης
ήδη αχνοφαίνεται η αλληλουχία
των πώς τι πότε
ως τις αισθήσεις των πυλών .