βυθιστηκα

βυθίστηκα στις ρίζες

σε χώματα υγρά σπαρμένα επιθυμίες
δάκρυα πoδοπατημένα από άλλων λύκων αμυχές ,
αυταπάτες που στοίχειωσαν
τις ανθισμένες μέρες.

σκαρφάλωσα απ'τον κορμό στον μυρωμένο ήλιο
βγήκα ,εξαγνίστηκα
φύσηξα τις σκιές
τι έφυγε από οδούς τσαλακωμένες
τι φάνηκε στις μακρυές λεωφόρους;

Ατόφια ισορροπία στα δάχτυλα του απείρου.

η εναπόθεση μου φάνηκε πικρή
πραγματωμένη υπόθεση
παράμερα η αλήθεια
φτερό στο κόκκαλο.

κάθε κλαδί μια εξιλέωση
δώσαμε χέρια με μάτια κλειστά
ανάσανα ως τον εγκλωβισμένο σπόρο
κι ύστερα γέλαγα ,γέλαγα
περήφανη σαν μέλισσα
που αφήνεται στο χάδι απ'το μέλι.

αερικά τριγύρω φόρεσαν την στιγμή
στην αύρα τους την φωτισμένη
δονήσεις μετατοπίστηκαν
με τα φιλιά στα πέλματα
ξετρύπωσε ο ουρανός μου.

16-11-15


 
 Μια καρδιά έχει ο κόσμος 
 όλοι οι χτύποι της παιδιά της ,
αρτηρίες του σύμπαντος 


-πνοή διάφανη η μια στην άλλη -

κάθε τους ράγισμα λαβώνει την ψυχΗ ,

η υπόσταση σκύβει κεφάλι

κουλουριάζεται σαν έμβρυο να γλιτώσει.

Μάγισσες ύαινες ποτίζουν δηλητήριο τις οπές

πώς να ξεπλυθεί έπειτα το φονικό της μνήμης;

Ένωση εκεί που η νύχτα παίρνει φωτιά
απ' την δίψα του αφανισμού του υπάρχω
ψιθυρίζει ετούτο το μέγα Ταξίδι
της Μιας ζωής
απάντηση στις τόσες άλΛες .
Ετυμηγορίες κι απόψεις ,υπεκφυγές ξανά.
Άνθρωποι καταγγέλλουν βίους ασάλευτους ,
υπήκοους σε χάρτες έρημους ,στεγνούς
τόσα μυστήρια φωτός κι ακόμη να Μιλήσει ο κόσμος
μέσα από αθάνατη Σιωπή .
Δικαίωμα της πλάσης να χορέψει ατάραχη
ζεμπέκικο στους ώμους των θεών .

4-11-15


γιατι η ζωη θελει ν'αφουγκραζεσαι την καθε στιγμη 
 μεσα απο νοτες μεσα απο οτι γυμνο κι αβεβαιο
 Υπαρχει 
 την ωρα της συλληψης
να ρουφας με λυσσα την σταγονα της βροχης
σαν μελι που λυτρωνει
σαν βαθος που ανασταινει τα σκορπια
κεντημενη ταυτοτητα σε φρεσκο μελανι
-αποσταγμα μυσταγωγιας -
κι επειτα κολυμπα στο βαπτισμα
κι επειτα σιωπη , κοκκινος ουρανος
μεταληψη
βρεγμενες φτερουγες , αιμα ζεστο
και ξανα η μουσικη που λιωνει στα σπλαχνα
το προηγουμενο λεπτο χαθηκε γα παντα
ακούς τι εμεινε ; ~