Μπες στην λάμψη από την φωτιά που καίγεται
και κάνε τα δώρα της ναούς στα κρύα δωμάτια της ψυχής θηρία ,
μην αφήνεις τις στάχτες να σε παραπλανούν
είναι τυφλές για να δαμάσουν το αδάμαστο .
Αλλοπαρμένες μάγισσες , χατήρια των δαιμόνων
ψίχα μεταξοσκώληκα που πνίγεται στο ίδιο το μετάξι.
Η σκάλα και η δροσοσταλιά της γης κοιτάζουν την Ιθάκη ,
η αυγή τάζει στο νήμα να επιστρέφει έστω και μέσα από κραυγή ,
έστω κι αν η Αριάδνη σέρνει αγκαλιά τα παραμύθια
σαν βρέφη που προδόθηκαν μες στης πλημμύρας το μακρύ καράβι ,
στης γέννας το θολό νερό , στον διχασμό ουράνιου τόξου.
Τρόμαξε τότε σαν κοίταξε με μάτια υγρά και μόνα
εκείνον της μοίρας τον λαβύρινθο να ξετυλίγει αδίστακτα τον Μίτο.
18-01-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου