Πάρε αυτό το λουλούδι
στην αγκαλιά σου
και δώσε μου να πιώ
δροσοσταλιά υπομονής
στην αγκαλιά σου
και δώσε μου να πιώ
δροσοσταλιά υπομονής
από την αρτηρία που μας συνδέει.
Μην το κοιτάξεις με το νου
πιες
και ρίξε και σ' εμένα
όταν φανεί να επιστρέφει η σταγόνα.
Κάνε πρώτος την αρχή
ν' ακολουθώ πιστά
να γίνομαι ο σπόρος
που γεμίζει ρόδα την ψυχή σου.
Μην το κοιτάξεις με το νου
πιες
και ρίξε και σ' εμένα
όταν φανεί να επιστρέφει η σταγόνα.
Κάνε πρώτος την αρχή
ν' ακολουθώ πιστά
να γίνομαι ο σπόρος
που γεμίζει ρόδα την ψυχή σου.
Αν μια μέρα γλιστρήσω
πέφτοντας στο χώμα
αγνή κι ανάλαφρη σαν υάκινθος
όπως τη στιγμή που περπάτησες μέσα μου
ανοίγοντας τα πέταλα μου
θα ξέρω ότι είσαι δίπλα μου
να μου μεταγγίσεις
λίγη από την ευλάβεια του άνθους
λίγη από την ευλάβεια του άνθους
που κάποτε στράγγιζε από το ρίγος
του απύθμενου πόθου.
του απύθμενου πόθου.
1 σχόλιο:
...δεν υπαρχουν λογια...
Δημοσίευση σχολίου