Κούτσουρα

 Ανάφτε φωτιές
και σύρτε απ' έξω προς τα μέσα το νερό
μαζί με την κάπνα της ψυχής 
να εξατμιστεί ό,τι δεν άναψε ασθμαίνοντας.

Παραδώστε μας στα σχέδια των ανόητων και των μικρών εταίρων.

Σε κύμματα παράνοιας μεθοδικά καιγόμαστε
όταν μεγαλουργεί το εγώ στην δίνη της αποκοτιάς
σκιαγραφόντας δόντια της κατάρρευσης.

Οι απόκριες φέρνουν μαζί το σύνθημα της λήξης
μασκαρεμένοι πίδακες τάζουν ωκεανούς ,
όμως τα χέρια τα κρυστάλλινα
φυλάνε στο σεντούκι τους μυρωδικά ζωής.

Δεν κάηκε το παραμύθι ρε ,
σφύριξε ο θάνατος , ρημάξτε...

Μόνη παρηγοριά τα κούτσουρα
στη χαοτική στέρνα της γης ,
μας έμειναν κληρονομιά οι παράγκες .

Μέρες απογραφής βεβήλωσης κυττάρων
πέρναγε ο χρόνος κι ο νούς μας στέγνωνε
στης ύλης τις αποσκευές .

Μωβ

Καίγονται οι χαρταετοί μου
το σώμα αυτό σέρνει μια καταιγίδα
πάνω τους φύλαγα το ανυπότακτο να υφαίνουν.

Κάθε τοπίο ένα ομιχλώδες παραλλήρημα
ένας πόνος που ξέμενε πάντα στη γωνία βουβός ,
νύχτες ατέλειωτες στη κόψη ενός ξυραφιού .

Δες τα σημάδια που κατέληξαν μωβ
καρφώνουν τις φλέβες μου με τον αντίχειρα τους
-να μελανιάζω
σαν πάω να δραπετεύσω -
και γίνω πέτρα που δεν γκρεμοτσακίζεται
από κάτι απολιθωμένους κόκκους άμμου
που έσμιξαν δήθεν με οάσεις
λαδώνοντας την ιστορία με τεχνητούς αιθέρες.

Ποιός είναι αυτός που δεν μ' αφήνει να περάσω ;
 
Ο εαυτός μου μ' έχει ξεγράψει προ πολλού
έπαψε λέει να ξοδεύεται με όσους τον φτύνουν στα μούτρα
μα εγώ ξαναγυρνάω
και μένω αγαλματάκι ακούνητο ,αγέλαστο μέρα ή νύχτα;

Θέλω να προσπεράσω.

Ω! Ουρανοί κι εσείς μια απάτη
πάψτε να υπερασπίζετε ό,τι μου διαφεύγει,
εγώ δεν αντιμίλησα στον βρόγχο των θεών
ούτε τον οίκτο σας ικέτευεσα ,
δεν πρόδωσα τις παρανομίες σας στις ευπρεπείς θυσίες του κόσμου.

Η αγάπη που προδώθηκε είναι μωβ
τα δέντρα ,οι άνθρωποι
τα δάκρυα της βροχής στα νέα ξεκινήματα
μια μωβ επιστροφή δίχως πυξίδα κι αύριο,
ο ήλιος που αντιστέκεται έχει ακτίνες μωβ.

Όλα τριγύρω σ΄ ένα πένθιμο παρόν
δίχως προβάδισμα στο μέλλον
σαν ένα χαρτόκουτο σε άστεγη και άχρωμη εποχή.

Επέστρεφε

   Σημασία δεν έχουν οι τεχνητές δεξαμενές
μα τα αυθεντικά πηγάδια
το βάθος τους γνέφει  θεούς .

  Βούτα και πάρτο απ' την αρχή
ολόκληρα δοσμένο
κι ας έχασαν τον δρόμο
οι μνήμες που παράκουσαν
κράτησαν όμως την σκυτάλη .

Σημασία έχει ...  Να ...
Επέστρεφε .

   Άκου τον ψίθυρο
σκλαβώνονται ακόμη και τα μανιασμένα σύννεφα .

  Αν αψηφίσεις τρείς φορές
η ρίζα  θα παραμένει δούλα  περίτρανου ξεριζωμού.

  Γύρευε την αιωνιότητα
και κάποιους απ' τους ποιητές που της κρατούν το χέρι ,
αυτόφωτη εκκωφαντική σιωπή που πόθησε ο άνθρωπος ,
αυτή που τον μετάλαβε στα σπλάχνα της.

 Απαξιώνεται αυτός που τρέφει σήψη αγαθού σκοπού
κι είναι το στέρνο του πιο κρύο κι απ' τον χιόνι  ,
τιμάται εκείνος που αγναντεύει θάλασσες
διψώντας στις ερήμους .

 Γύρω από έναν ίλιγγο στροφάρει η ζωή
στις πιο γενναίες αποφάσεις
κι είναι η ζάλη  πιο σταθερή απ' την γροθιά.

  Αργά ή γρήγορα κάποιος θα προσπεράσει ,
έτσι ίσως πείσει την ζωή
έτσι ξαναγυρίσουν κι άλλοι.